یه عمری در به در بودم
توی دلتنگی و غربت
به دنبال تو می‌گشتم
میون جمع و تو خلوت
نمی‌دونستم اینحایی
کنار لحظه‌های من
نمی‌دیدم قدم میزد
دل تو پا به پای من
به من فرصت بده
شاید یه ذره تو دل تو جاشم
بذار برگردم از اول
یه عمری عاشقت باشم

دیگه تنهات نمی‌ذارم
همینجا با تو می‌مونم
من این دلبستگی‌ها رو
به چشمای تو مدیونم
میدونم دیره اما من
به قلب تو بدهکارم
باید تا آخر دنیا بگم
خیلی دوست دارم


زکی شمس
به من فرصت بده