شدیم یه جمع لشه همخونه
آخه انقد زدیم که ته شب نشه رفت خونه
پس هرکی که بهتره دست به فرمونش
باید بقیه رو تا صبح توی شهر بچرخونه
ما چی شدیم یه جمع لشه همخونه
آخه انقد زدیم که ته شب نشه رفت خونه
پس هرکی که بهتره دست به فرمونش
باید بقیه رو تا صبح تو این شهر بچرخونه
تو این شهر بچرخونه
اَ اوناییم که هرجایی تو هر جمع نمیره
با یکیمون شوخی کنن اونیکیمون کم جنبه میشه
اَ اونا که زندگیمون انگار چند صحنه فیلمه
اَ اونا که نمیخندم مگه خندم بگیره
ما همش داریم عادت به هر عادتی بده
واسمون باید میشه آخر هر نبایدی تهش
با اتی تو جمیم با همدیگه میریم سلامتی همه
هردفعه میبینمش بهش میگم که سلام اتی نده
همش حرفامو به خنده میگم
وقتی همه رو خلاص کردم یه دنده میشم
من قد یه سال تحصیلی خوابم
سر در نمیارین از فریکامم
وقتی بیدارم عینه کبری میشه
هردفعه هرجا هر تصمیمی دارم
هر سوراخی رو پر میکنم فکرمو
مثه پتروس جلوی هر سدی میزارم
انقد لفظ میام زیر لفظی میارن
تا اینکه پدی کلافه نشه هی
ماها میرسیم به خونه حتی اگه کلاغه نرسه
ما شدیم یه جمع لشه همخونه
آخه انقد زدیم که ته شب نشه رفت خونه
پس هرکی که بهتره دست به فرمونش
باید بقیه رو تا صبح توی شهر بچرخونه
ما چی شدیم یه جمع لشه همخونه
آخه انقد زدیم که ته شب نشه رفت خونه
پس هرکی که بهتره دست به فرمونش
باید بقیه رو تا صبح توی شهر بچرخونه
همخونه واسه دردودل بهتر از یه همخونه
همخونه ما با همیم با اینکه دوریم از خونه
کسی نمیتونه مارو برگردونه
اینا میگن سمی انقد زده یذره خل شده
لاینارو پ یه نمه اگه کمه پر کنش
مگه بده یه تهران فنه منه ک.خله
دافت اومد لاس و زدش بعده خطه اوت شدش
از خونه راه دور نه نمیره یادمون
چشمامون بازن ولی ساعتا برد خوابشون
هیجده و نوزده و بیست رفت
دوست داشتیم از خونه کوچه رو بیشتر
ما شدیم یه جمع لشه همخونه
آخه انقد زدیم که ته شب نشه رفت خونه
پس هرکی که بهتره دست به فرمونش
باید بقیه رو تا صبح توی شهر بچرخونه
ما چی شدیم یه جمع لشه همخونه
آخه انقد زدیم که ته شب نشه رفت خونه
پس هرکی که بهتره دست به فرمونش
باید بقیه رو تا صبح توی شهر بچرخونه
سمی فک کن چی میشه اگه این لنگو بده
کوری این هفته چندمیه ول کن بره
ماها مخمونو دادیم به بیب کمپلت
پرت به پرمون نگیره که هلی کوپتره
حسـام عوش شده مثه قبلی نی
همه چیشو داد پای شرط بندی
میثمم مست چته تو شبنم خیس
با خودمون نمیدونیم چندچندیم
شاید یکم تند رفتیم رد کردیم
کاش میشد دور بزنیم برگردیم
تا فروردین خودم بهمن میکشم قلبم تیر
ولی پیش همیم حتی وقتی شهریور میره
کوری هنوز با دافا حش-ری ور میره
هنوز پا میدن شل میرن زیرش
با خودم نمیدونم تکلیفم چیه
آخه چند ساله هر زنگی تفریح
هر سنگی برفی هر جمعی منفیه و
بیخیاله حرفا که پشت سرشم
کوری میره تا برسه مثه نقطه سر خط


وانتونز
هم خونه