آنچه باور داشتم همه دروغ بود
آنچه پنداشتم هم همش دروغه حتما
گفتیم پس از شب تیره طلوعه
اما همان طلوع جای غروبه حتما
مرا رها کن از زندان فکرم
مرا رها کن از زندان فکرم
مرا رها کن از زندان فکرم
مرا رها کن از زندان فکرم
تو عضو روشنی و من کمی تاریک ترم
تو خود رنگین کمونی بعد باریدنم
من توی جنگ با اهریمن ها توی تاریکی
تا تو توی نور باشی و خندون ببینمت
آنچه باور داشتی همه دروغ بود
آنچه پنداشتی هم همش دروغه حتما
گفتم پس از شب تیره طلوعه
اما همان طلوع جای غروبه حتما
تو هم رها شو از زندان فکرت
تو هم رها شو از زندان فکرت
تو هم رها شو از زندان فکرت
تو هم رها شو از زندان فکر
چگونه فارغ ز غوغای جهان باشم
چگونه چشم ببندم به روی این درد
بهاری شکوفه دارم
راستش دارم بالا میارم
هی میزنم به خواب خودم رو
با این که این بالا بیدارم
این کابوس بیداری دلم رو زده
رای مو دزدید تا بشم ممتنع
حرفمو خوردم و جواب ندادم
به خود گفتم به این فحش نده
بذار باشن خوش همه
ولی گاهی دلم میخواد دیان رها کنه چزِو
و من میمون شم دیگه موشه نی نه
زخم هام با سکوت نمیشن
پس چک نخورده بگو گوش بگیرن
کاش آتی بفهمه
چجوری عشق رو تو سر این ها فرو کنم
نجیب بودن بین این همه فاحشه رو
باید از کجا شروع کنم
وطن پرست وطن پرست
سکوت حرف از عمل نزن
بفروش خودت رو به ارزن اصلا
که میارزد قطعا
که میارزه به چی
واسه پول و شهرت هرزه بشی
واسه من که نمی ارزه به هیچ
ولی بگو تهش دنیات چنده رفیق
بکشن چکشو
ولی توی خواب ببین که بشم مثلِ تو
تو دنبال فرار و دنبال بقا
من دنبال جوابم دنبال وقار
زمستون میام دوباره سرم
گاهی شاخ بازی توش گاهی شاد بازیگوش
که یه گربه سیاه تو دنیای سگ هام
آنچه باور داشتیم همه دروغ بود
آنچه پنداشتیم هم همش دروغه حتما
گفتیم پس از شب تیره طلوعه
یک یک یک
اما همان طلوع جای غروبه حتما
ما را رها کن از زندان این فکر
ما را رها کن از زندان این فکر
ما را رها کن از زندان این فکر
ما را رها کن از زندان این
دگران


تهم
رها