به دنیا اومدی و باز کردی چشماتو
دیدی زیر پات پدالای پیانو
مامان میزد برات قطعه های باخ و شوپنو
منم آدم پنجره توی اتاقم شبا
به پیانو زدنت گوش میدادم
خواب میدیدم میدن یه روز بهم پیانوتو
بزرگ شدیم تو رفتی مدرسه موسیقی
منم یه چند سالی جمع شد پول تو جیبیم
خریدم تو حراجیا یه گیتار دسته دو
میخوندم توی کافه ها واسه آدما
میخوندم از زمین و خاک و همین لحظه ها
که اومدی تو هم یه روز دست بر قضا
ولی نکردی حتی یه لحظه هم بهم نگاه
تو عمق هنر من نماد ابتذال
تو فوق العاده ای این منم که افتضاحم
نیومدم بپرسم دلیل کارتو
اصلا نمیرفت از این بیشتر انتظار
تو از آسمون بگو تو فرهیخته ای
من زمینیو فراموش کن رفیق
من فعلنه دستم بند گیتارمه
چون بهم بدهکاره یه پیانو زندگی
خوش به حالت تو رویاهاته زیر بالش تو بوده
زندگی برات ساده پیچ و تابش
نه گیر بوده کارت نه بوده توش
چالش من اما دست و پام زخمی تیغ راهه
قول بده نخونی از درد
که درد مال اون نقطه از شهره
که نخورده حتی چشات بهش
بذار بمونه درد مال من که مینوشتم
تموم شعرای عاشقونمو به یادت
تو عمق هنر من نماد ابتذال
تو فوق العاده ای
این منم که افتضاحم
نیومدم بپرسم دلیل کارتو
اصلا نمیرفت از این بیشتر انتظار
تو از آسمون بگو تو فرهیخته ای
من زمینیو فراموش کن رفیق
من فعلنه دستم بند گیتارمه
چون بهم بدهکاره یه پیانو زندگی


شروین حاجی‌ پور
پیانو