نگاه کن بعد تو از آدمای شهر
که حتی از خودم بیزارم
نه بغض میکنم نه آه میکشم
چند سال پاییزم میبارم

چشماتو وا کن شاید اشکای منو دیدی
پر بغض بودم وقتی به حرفام میخندیدی
پر بغض بودم وقتی که آخر دنیام بود
من لب پرتگاه و تو اما میرقصیدی
چشماتو وا کن ببین چشمای تو دنیا بود
دنیامو از دست دادم ای کاش میفهمیدی
ما راهمون از هم چقدر جدا بود انگار
من عاشق دریا و تو از آب میترسیدی

نگاه کن بعد تو تنهام نمیذاره
این عکس بی روحی که روی دیواره
میسوزم اما شمعارو روشن کن
این آخرین شام و این آخرین دیداره

چشماتو وا کن شاید اشکای منو دیدی
پر بغض بودم وقتی به حرفام میخندیدی
پر بغض بودم وقتی که آخر دنیام بود
من لب پرتگاه و تو اما میرقصیدی
چشماتو وا کن ببین چشمای تو دنیا بود
دنیامو از دست دادم ای کاش میفهمیدی
ما راهمون از هم چقدر جدا بود انگار
من عاشق دریا و تو از آب میترسیدی


شایان فرهادی
بغض