روزى كه من تو رو ديدم رو لبات خنده غم بود
ميون برق نگاهت يه جواب ساده كم بود
توى چشمات يه سئواله من جوابشو ميدونم
من تو لحظه سكوتت ته حرفاتو ميخونم
كسى حرفاتو نفهميد درد من مثل تو اينه
ما تو آسمون نبوديم جاى ما روى زمينه
اما اين خودش يه دنياس كه مثه كسى نباشيم
اينكه هر روز مثل فردا از يه خواب تازه پاشيم
تازه اين اول قصّه س بعد از آخرين بهانه
خيلى حرفا گفتنى نيست توى اولين ترانه
تو نترسيدى و گفتى ، من نميترسم و ميگم
تو واسم تازه ترينى ، من واست يه چيز ديگه م
گرچه پيش از آشنايى ما همو نديده بوديم
اما تو جاده ترديد ما به هم رسيده بوديم
حالا اين من حالا اين تو اگه تا آخر خطّى
اگه كوهى اگه درّه اگه مرداب اگه شطّى
كسى حرفاتو نفهميد درد من مثل تو اينه
ما تو آسمون نبوديم جاى ما روى زمينه
حالا اين من حالا اين تو اگه تا آخر خطّى
اگه كوهى اگه درّه اگه مرداب اگه شطّى