تو دریای شبِ موهات غرقم کن
کی میتونه به جز تو برمودا باشه
نمیخوام قایقِ سوراخ دنیامون
کنار زرق و برق کَشتیا باشه
از این هم میشه دورافتاده تر باشیم
تمامِ عمرمون ساحل جهنم بود
زیادی بیخیالِ هر دومون بودی
زیادی عاشقت بودم ولی کم بود
از عشقِ تو شاعر شدم
تو با خودت برو من با خودم
اندوهِ تو بر شانه ام
تو آتشی و من پروانه ام
از عشقِ تو شاعر شدم
تو با خودت برو من با خودم
اندوهِ تو بر شانه ام
تو آتشی و من پروانه ام

یه کم طوفان بزن توو صورتِ خوابم
من از آرامشِ چشمات میترسم
نگو چیزِ عجیبی که نمیفهمم
همین جوریش هم از حرفات میترسم
بزن پارومو بشکن تووی اقیانوس
از اون زخمایِ کاری که تهش مرگه
منو محکومِ عمق اشتباهم کن
از اون حکمای داری که تهش مرگه
از عشقِ تو شاعر شدم
تو با خودت برو من با خودم
اندوهِ تو بر شانه ام
تو آتشی و من پروانه ام
از عشقِ تو شاعر شدم
تو با خودت برو من با خودم
اندوهِ تو بر شانه ام
تو آتشی و من پروانه ام


شهاب مظفری
از عشق تو