من خرابم ز سر يار خراباتی خويش
ميزند غمزه او ناوک غم بر دل ريش
با تو پيوستم و از غير تو دل ببريدم
آشنای تو ندارد سر بيگانه و خويش
به عنايت نظری كن كه من دلشده را
نرود بی مدد لطف تو كاری از پيش
گر چليپای سر زلف زهم بگشايی
بس مسلمان كه شود كشته آن كافر كيش
حافظ از نوش لب لعل تو كامی نگرفت
تا نزدبر دل ريشش دو هزاران سر نيش