خسته و در به درم
خونه به دوشه غربتم
همسفر تنها نرو
من راهیه این قستم
خونه اون خونه ی ویرون
از گذشته تا هنوز
تصویر تلخِ خاطره
گریه های شبو روز

نگو دیره
من از این فاصله ها بدجوری گریه ام میگیره
آره گریه ام میگیره
تکیه کن بر شانه ام
ای شاخه ی نیلوفری رنگ
تا غمِ بی تکیه گاهی را به چشمانت نبینم

گل سنگم گل سنگم
سر سپرده ی تو بودم
خاکه من ای خاکِ خسته
من همیشه از تو خوندم
خودت نیستی صدات مونده
صدات چشمامو گریونده
دلم روی زمین مونده
فقط از تو همین بوده

وارثِ زخمِ قدیمی
تکیه گاهه آخرینم
تو شناسنامه ی عشقی
من هنوز عاشق ترینم
اسم تو رمز شبِ کوچه ی با تو بودنه
چه بهونه ی قشنگی واسه از تو خوندنه

گل پونه گل پونه
دلم از زندگی خونه
تو این دنیای وارونه
برام هر گوشه زندونه

میشه از بود و نبودت
پر کشید به قصه ها
اونجا که مرثیه خوندن صدای زنگوله ها

یه سلام عاشقانه
یه غزل واسه شنیدن
دو پرنده بودیم اما
پر و بالمونو چیدن

شام آخر سرنوشت آخرین تلاش ماست
قصه ی شازده خانوم فاتح قلب عاشقاست

بعد یه عمر در به دری
بعد چهل سال خاطره
ستاره بازی میکنن
از پشته قاب پنجره


ستار
همسفر خاطره ها