نه ! من نمی تونم .. نخواه از من ..
پیشم نیا وقتی که تب داری ..
اونقدر ارزش داره این احساس
که تن ندم آسون به هر کاری
من سخت معصومانه میخوامت
دنیام امنه تا تو نزدیکی
ما هر دو می سوزیم می ترسم
از پله هایی رو به تاریکی
دنیای تو یه خلوت ِ سرده
بی آینه شمعدون و بدون ِ تور ..
اینه تمام ِ سهم ِ من از عشق
عادت به ابعاد ِ کم ِ یک گور !!
من خوب می دونم نمی مونی !
فردای اونروز عین ِکابوسه
اونجا که مرد از بستری می ره
اما زن ِ خواب و نمی بوسه !
من مثل دریام و هزار آغوش
با موج ِ من سمت ِ تو وا می شه
تو تشنه ای ! تشنه تر از صحرا !
اینه که دستامون جدا میشه !!
.. دنیامو یک جا به تو می بخشم ..
با اینکه دردامو نفهمیدی
ایکاش در من لحظه ای کوتاه
چیزی به جز یک جسم می دیدی !