بیا شیطونو لعنت کن
که عشق من پناهت بود
مگه نه این که قلب من
یه روزی قبله گاهت بود
تو راهب باش و من مجرم
باشه اصلا تو خوب من بد
تو که با مایی اینجایی
چرا میری از این معبد
هوات از شهر من رفته
منو بازم هوایی کن عزیز
قلب من باشو بمون
و فرمانروایی کن
از عاقل بودنم خستم
بذار ذهنم روانی شه
واسه پایان این تبعید
با کی باید تبانی شه
عبادت واسه برگشتت
تو این معبد هنوز برپاست
نیای بی حرمتی میشه
مقدس بوده این احساس
خدای قلب تو بودم
کجا تو کعبه میسازی
چرا سنگ غرورت رو
به شیطونت نمیندازی
هوات از شهر من رفته
منو بازم هوایی کن عزیز
قلب من باشو بمون
و فرمانروایی کن
از عاقل بودنم خستم
بذار ذهنم روانی شه
واسه پایان این تبعید
با کی باید تبانی شه


سامان جلیلی
معبد