پیرِ من و مرادِ من
‎دردِ من و دوایِ من
‎پیرِ من و مرادِ من
‎دردِ من و دوایِ من
فاش بگویم این سخن
‎شمسِ من و خدایِ من
‎شمسِ من و خدایِ من
‎شمسِ من و خدایِ من
‎شمسِ من و خدایِ من
‎از تو ب حق رسیده ام
ای حق حق گزار من
‎شکرِ تو را ستاده ام
شمس من و خدای من
‎شکرِ تو را ستاده ام
شمس من و خدای من
شمس من و خدای من
شمس من و خدای من
شمس من و خدای من
‎مات شدم ز عشق تو
زانکه شَهِ دو عالمی
‎ تا تو مرا نظر کنی
شمسِ من و خدایِ من
‎ شمسِ من و خدایِ من
‎ محو شدم به پیشِ تو
تا که اثر نماندم
‎ شرط ادب چنین بود
شمسِ من و خدایِ من
‎ شمسِ من و خدایِ من
‎پیرِ من و مرادِ من
‎دردِ من و دوایِ من
‎پیرِ من و مرادِ من
‎دردِ من و دوایِ من
فاش بگویم این سخن
‎شمسِ من و خدایِ من
‎شمسِ من و خدایِ من
‎شمسِ من و خدایِ من
‎شمسِ من و خدایِ من
‎کعبه یِ من کن عشق تو
‎دوزخ من بهشت تو
‎مونس روزگارِ من
‎شمسِ من و خدایِ من
‎شمسِ من و خدایِ من
‎برق اگر هزار بار
چرخ زند به شرق و غرب
‎از تو نشان کِی آورد
شمسِ من و خدایِ من
‎شمسِ من و خدایِ من
‎پیرِ من و مرادِ من
‎دردِ من و دوایِ من
‎پیرِ من و مرادِ من
‎دردِ من و دوایِ من
فاش بگویم این سخن
‎شمسِ من و خدایِ من
‎شمسِ من و خدایِ من
‎شمسِ من و خدایِ من
‎شمسِ من و خدایِ من



روزبه نعمت الهی
‎شمسِ من و خدایِ من