تنها موند دلم
رفتم و جا موند دلم
یه گوشه آروم توو خیالِ ته دنیا موند دلم
آره من جا موند دلم
آدما جا می مونن
دور یه میدون، توی ایستگاه
روی نیمکت، کنج خیابون
آدما جا می مونن
یه شب زیر بارون
یه روزی میرن و جا می مونه دلاشون
خودت نیستی ولی غمِ توو چهره م تویی
با هرکی که میگم و میخندم تویی
تموم روزمو جلو چشم منی
همینکه شب چشامو میبندم تویی
خودت نیستی ولی غمِ توو چهره م تویی
با هرکی که میگم و میخندم تویی
تموم روزمو جلو چشم منی
همینکه شب چشامو میبندم تویی
برگرد و به خودم برگردون منو
نذار توو خیالت سرگردون منو
نمیبینی مگه بغض لامصبه
داره میگیره از حنجره م خوندنو
خودت نیستی ولی غمِ توو چهره م تویی
با هرکی که میگم و میخندم تویی
تموم روزمو جلو چشم منی
همینکه شب چشامو میبندم تویی
خودت نیستی ولی غمِ توو چهره م تویی
با هرکی که میگم و میخندم تویی
تموم روزمو جلو چشم منی
همینکه شب چشامو میبندم تویی


رضا صادقی
ایستگاه