دیگر نمانده هیچ
به جز وحشت سکوت
دیگر نمانده هیچ
به جز آرزوی مرگ
خشم است و انتقام
فرو مانده در نگاه
جسم است و جان کوفته
در جستجوی مرگ
تنها شدم،
گریختم از خود، گریختم

تا شاید این گریختنم زندگی دهد
تنها شدم که مرگ گر همتی کند
شاید مرا رهایی زین بندگی دهد

تنها شدم که هیچ نپرسم نشان کس
تنها شدم که هیچ نگیرم سراغ خویش

تنها شدم که هیچ نپرسم نشان کس
تنها شدم که هیچ نگیرم سراغ خویش

اینک شب است و مرگ فراراه من هنوز
آنگونه مانده است که نتوانمش شناخت
اینک منم گریخته از بند زندگی
با زندگی چگونه توانم دوباره ساخت
تنها شدم،
گریختم از خود، گریختم
تنها شدم،
گریختم از خود، گریختم


پرناز پرتویی
هیچ