هر روز صبح که از خواب پا می‌شم
می‌غلتم گربمو می‌بینم
می‌بندم موهامو، می‌شینم
باز آینه رو برعکس می‌گیرم
یه کم از عطر پیمان می‌زنم
سایه سفید زیر چشمام می‌زنم
اخبارو می‌خونم و مچاله می‌کنم
قهوه‌ی تازه رو تفاله می‌کنم
گروم گروم، توی سینم
می‌کوبه میگه یه روز دیگه است
من توی سینم ساعت نمی‌خوام
مسابقه، بردن و باختن نمی‌خوام
نفرت داره منو هارم می‌کنه
سردی آدما داغم می‌کنه
این دوپای مغرور پر ادعا رو
ول کنی برگر آدم می‌خوره
دادستان شهرم خواب
رئیس جمهور وقتم خواب
توی خونمون زندانی
تموم لباس و رختم خواب
آدم! می‌بینی زندانی چیه؟
نتیجه دروغ و بازی چیه!
تو که این همه کفترو ساقط کردی
کوچ خفاشا واسه چیه؟

یه روزی همه چیو ول می‌کنم
وسط خیابون شعر می‌خونم
اگه کسی بم گفت داره اشکالی
میگم «منم یه خطای انسانی»
یه روزی همه چیو ول می‌کنم
وسط خیابون شعر می‌خونم
اگه کسی بم گفت داره اشکالی
میگم «منم یه خطای انسانی»

چیه؟ منم! همون که خودت زاییدی
روزی سه وعده از پشت پاییدی
بیت المالو حیف و میل کردی
پولای بیمه‌امون رو پس نمی‌دی
تف تو این قافیه و وزن که
باید برا تو حیف و میل کنم!
بیت المال من مقدسه!
نه مث تو ولنگ و واز
چشاتو درشت نکن آقا
ما که زورمون نمی‌رسه به شماها
ولی بترس از اون روزی که آخر
بچه‌ات بگه «کیو می‌گه تو این آهنگ؟»
نفرت مغزتو پوک می‌کنه
ایدئولوژی تو رو از تو می‌خوره
لعنتی یه کمی عاشق باش
این اکسیر دردتو خوب می‌کنه
تو که این همه روزنامه چاپ کردی
دروغو با دروغ پاک کردی
بی لباست، بی ستاره
لای مردمت راه رفتی؟
منم اون هیهاتی که دین گفته
شیعه تو ذلت نمی‌افته
منم یه آدم معمولی
عصبانی، حالم خوب نی

یه روزی همه چیو ول می‌کنم
وسط خیابون شعر می‌خونم
اگه کسی بم گفت داره اشکالی
میگم «منم یه خطای انسانی»
یه روزی همه چیو ول می‌کنم
وسط خیابون شعر می‌خونم
اگه کسی بم گفت داره اشکالی
میگم «منم یه خطای انسانی»

همش خطا
باغبون این دشت بلا
آسمون دیدم شدم سر به هوا
بارمو نکشیدم، اونم خطا
گلهای باغچم کوتاهن
نور نرسید بهشون، اونم خطا
برجاتون حیاط(ت) رو سایه کردن
من که روی پشت بومم خطا
گفتن خونه جای موندن نیس
گفتم هرجا به جز خونم خطاس
گفتن بیرون در آزادیه
گفتم معنی نور توی شباس
نفرت توی سینم جایی نرفت
کسی واسه رفته‌هام کاری نکرد
از فرودگاه تا بهشت زهرا
توی خوابم منو راه می‌برن
هق هق! پیمان تو نرو!
هق هق! احسان تو نرو!
هق هق! آذین چرا رفت؟
خواهر، داداشم تو نرو!
راست می‌گن آدم خیلی کمه
این زمین فانی رو متر می‌زنه
کاش جای این همه مرگ و خطا
شعر می‌شد واحد مملکتا

یه روزی همه چیو ول می‌کنم
وسط خیابون شعر می‌خونم
اگه کسی بم گفت داره اشکالی
میگم «منم یه خطای انسانی»
یه روزی همه چیو ول می‌کنم
وسط خیابون شعر می‌خونم
اگه کسی بم گفت داره اشکالی
میگم «منم یه خطای انسانی»


نوید
خطا