Yad Bad

یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود
یاد باد آن که چو چشمت به عتابم می‌کشت
معجز عیسویت در لب شکرخا بود

این دل سوخته پروانه ی بی پروا بود

یاد باد آن که رخت شمع طرب می‌افروخت
وین دل سوخته پروانه بی پروا بود

یاد باد آن که چو یاقوت قدح خنده زدی
در میان من و لعل تو حکایت‌ها بود

یاد باد آن که خرابات نشین بودم و مست
وآنچه در مسجدم امروز کم است آنجا بود

یاد باد آن که چو یاقوت قدح خنده زدی...


نعمه غلامی
یاد باد