همين روزا خودم و از فكر تو راحت ميكنم
دارم به داشتن زخم تو سينم عادت ميكنم
كسي كه يه روزی واست كلی ديوونگی ميكرد
توی سكوت بعد تو به سختی زندگی ميكرد
من نتونستم صداتو از سرم بيرون كنم
گوشه ی قلبم كه جای تو بود و ويرون كنم
من نميتونم بمونم توی شهری كه باشی
آخه آرزوی من بود عشق زندگيم تو باشی
غمی كه توی سينمه واسه عذابم بسه
قلب من با اين همه واسه تو دلواپسه
يه روزی ميبينيم همو رد ميشيم با چشم خيس
آره خيلی تلخه چون اين فقط يه قصه نيس


مصطفی عربیان
همین روزا