نه رویای دوری نه آغوش سردی
نه حتی سلامی نه عشقی نه دردی
نه چشمی به راهی تو این بی پناهی
نه دودی نه عودی نه خاکی نه دردی
دلا خسته میشن تو وقتی نباشی
درا بسته میشن اگه برنگردی
کجا رفتم از خود که پیشم نموندی
کجا موندم از تو که یادم نکردی
کجا رفتم از خود که پیشم نموندی
کجا موندم از تو که یادم نکردی
نزار از نسیم تو خالی شه دنیام
که عادت کنه برگ میخک به زردی
تو پنهونی از چشم عالم ولی من
چه بسیار دیدم صبایی و مردی
نمیخوام که مرحم رو زخمم بزاری
تو را دوست دارم
چه دردی چه دردی
تو را دوست دارم
چه دردی چه دردی
نه رویای دوری نه آغوش سردی
نه حتی سلامی نه عشقی نه دردی