دل بردی از من به یغما ای ترک غارتگر من

دیدی چه آوردی ای دوست از دست دل بر سر من

عشق تو در دل نهان شد دل زار و تن ناتوان شد

رفتی چو تیر کمان شد از بار غم پیکر من

می‌سوزم از اشتیاقت در آتشم از فراغت

کانون من سینه من سودای من آذر من

بار غم عشق او را گردون نیارد تحمل

چون میتواند کشیدن این پیکر لاغر من

اول دلم را صفا داد، ایینه ام را جلا داد

آخر به باد فنا داد ، عشق تو خاکستر من