یه دل میگه برم برم
یه دل میگه نرو نرو
کجا دوباره بشنوم صدای خندمو
زور زدم زیاد ولی همیشه خوردن حقمو
ریختمش تو قلکم شکسته های قلبمو
از قلب تمدن وایسادم توی صف ویزا
یه دل روشن نورش تابید به سق سیاه
با خودم بستم عهد اگه که جنگ شه ایران
با کلاش وایسم تو کوچه‌ی بچگیام
ما خوردیم گره کور
یه چش اشک و یه چش خون
دلم چله زمستون
ریشه موند حتی تنه بشه دور
سوژه شب و روزمون
شده رویا پردازیه اون روز خوبی که نیومد
انقدر خووون دیدیم نفسه بند اومد
یا تو جوونی پیر شدیم یا جوونمرگ
درومد داد زمونم
نگو نه نگو نه نگو د نگو نه من همنم
یه پاسبون شلیکم کرد تو آسمون
بی هدف به راه دور
منو دادش کوچ
کالبدم سوخت روحمم روش
برگشتم دیدم شوهر کرده آرزوم
با کی؟ با همون پاسبون
یه دل میگه برم برم
یه دل میگه نرو نرو
کجا دوباره بشنوم صدای خندمو
زور زدم زیاد ولی همیشه خوردن حقمو
ریختمش تو قلکم شکسته های قلبمو
در اگر بر تو ببند، مرو صبر کن آنجا
زپس صبر تو را او به سر صدر نشاند
و اگر بر تو ببندد همه ره ها و گذرها
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند
ته دلم روشنه
حتی وقتی هموطنم دشمنه
منو دست به چمدون ببینه
با کل وجودش میشه ذوق زده
پشت میله جای منتقد
فرش قرمز زیر پای لمپن
صلات ظهرش ظلمت
موندنه حماقت نی جراته
اینجا خاکمه چالم کنین نمیرم
صد بارم ببرین بیارینم توجیه نمیشم
زندگی طلبم هر چی توضیح بدیشم
واسم نخ نما شده آره خود کلیشه اس
جوونه زدم از لا قیر داغ بی نقاب
له شدم با آج پوتینات موندم زیر پات
کلفت پوست کینه ها
دویییدن ریشه ها
این درخت همون جوننست
که قیر داغ و میشکافت
یه دل میگه برم برم
یه دل میگه نرو نرو
کجا دوباره بشنوم صدای خندمو
زور زدم زیاد ولی همیشه خوردن حقمو
ریختمش تو قلکم شکسته های قلبمو
موئر و دانا
گره
