امشب از آسمان دیده‌ی تو
روی شعرم ستاره می‌بارد
در سکوت سپید کاغذها
پنجه‌هایم جرقه می‌کارد

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

آه بگذار گم شوم در تو
کس نیابد دگر نشانه‌ی من
روح سوزان و آه مرطوبت
بوزد بر تن ترانه من
آه بگذار زین دریچه باز
خفته بر پرنیان رویاها
با پر روشنی سفر گیرم
بگذرم از حصار دنیاها

آنچه در من نهفته دریایی ست
کی توان نهفتنم باشد
با تو زین سهمگین طوفانی
کاش یارای گفتنم باشد

کاش یارای گفتنم باشد

بس که لبریزم از تو
می‌خواهم بروم در میان صحراها
سر بسایم به سنگ کوهستان
تن بکوبم به موج دریاها
سر بسایم به سنگ کوهستان
تن بکوبم به موج دریاها

آری آغاز دوست داشتن است
آری آغاز دوست داشتن است

گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست
زیباست



مهدیه محمدخانی
از دوست داشتن