تلخ مکن امید من
ای شکر سپید من
تا ندرم ز دست تو
پیرهن کبود من

دلبر و یار من تویی
رونق کار من تویی
باغ و بهار من تویی
بهر تو بود بود من

خواب شبم ربوده‌ای
مونس من تو بوده‌ای
درد توام نموده‌ای
غیر تو نیست سود من

بیش مکن تو دود را
شاد مکن حسود را
جور مکن که بشنود
شاد شود حسود من


لیا
شکر سپید