هرکی منو یکبار دیده
گفته چه سادست و بعد خندیده
گفته که تیپش و لش مث که نیس
ذاتم و دیده و بعد فهمیده
یادت باشه صبرم اگه زیاد باشه ولی آخر سرش
اگه یه وقت لبریز بشم هیکلتو میگیره آفت بعدش
نگاه ، به ظاهرم نکن
من لاشخور شدن عادتم نشد
همه میخوان از پشت تک برن
من زمین خوردم ولی هدفم پاشد
اینجا میخوان منو نادیده بگیرن
میخوان زنده بگور شم هر ثانیه بمیرم
ولی من ، یه علامت دارم
که هر جور شده همه واجب ِ ببینن
کاش دنیا قده همه قدمای من بود و
دغدغم قتل قفسای غم
من یه زلزلم که ذل نمیشه ازم زمین
یه حرف که نمیشه هم به بقیم نگین
نرین نشین و یه فتنه ی مریض و
نری نگی یه حرفی که بعیده
صد سال دیگم بگذرم همینه
من میشم که دنیارو دریده
صورت و سردو تو دارم و نبین
اخمای پُر پیچ و تابمو نبین
من ساکتم مغرور نیستم
چشمای نافذ و سارمو نبین
میشینی میبینی منو میگی
چیزی میزی ندارم که جذبت کنم
دیدی چیزی میگمو نمیگیری
میگی اَه
نمیتونم هضمش کنم
حالا همه با ما بیشتر میپرن و توراه به ما پشت پا بیشتر میزنن
ولی نمیدونن ببر زخمی شم
بدتر میکنم و بیشتر میدرم
صورت و سردو تو دارم و نبین
اخمای پُر پیچ و تابمو نبین
من ساکتم مغرور نیستم
چشمای نافذ و سارمو نبین
من ساکتم مغرور نیستم
چشمای نافذ و سارمو نبین
