کاشکی جامان عوض میشد
تا که بیوینی
وقتی نیسی مَ تنا ماندم
بی هم نشینی
کاشکی جای مَ بودی
و مَ حرصت میدادم
بیوین شی کردی که
ماخام حرصِتِه دِرآرَم
مِنی که حاضر نِبودم
خار بره به پات
بِپا شی کردی که
بِرام مهم نی کارات
هیش فک نِکردی
یه روزی بِدِته باخام
الان میفمی که چقد
بد بودی باهام
بد بودی باهام

وختی نِباشم میدانی
قدرِمه گاهی
میپای به عکسام
با حسرت با یه آهی
میفمی او که تونه خواس
بی هیش باهانه ی
چجو پیچاندیش
چه بی دِلیل چه بِچه گانه
حالا دیه نیس که
بشش غر بزنی هی
بگی شی کن شی نِکن
اونم بدانه پِیِ باهانِی
پِیِ باهانِی پِیِ باهانِی
پِیِ باهانِی پِیِ باهانِی
پِیِ باهانِی پِیِ باهانِی
مِنی که حاضر نِبودم
خار بره به پات
بِپا شی کردی که
بِرام مهم نی کارات
هیش فک نِکردی
یه روزی بِدِته باخام
الان میفمی که
چقد بد بودی
باهام بد بودی باهام


ایمان رضوان
پی باهانی