منظومه زیبای چشمات
رنگی ترین تصویر دنیای من بود
تا وقتی کنار من بودی
این کهکشان زیر پاهای من بود

با اون خنده های جادویی
دنیا رو مدار خوشبختی میچرخید
اما رفتن تو از پیشم
غمگین ترین فصل ماجرای من بود

چه فصل سرد و سنگینی
به روی قلب مون بارید
که این سیاره خاموش
غریبه س با تن خورشید

زمان بعد از تو یخ بست و
جهان از عشق خالی شد
تموم آسمون انگار
اسیر خشکسالی شد

تورو تو خواب میبینم
هوای عشق مون صافه
هنوزم این دوتا دستام
داره موهات و می بافه

باید تا اوج میرفتیم
از این رنگین کمون اما
فقط خاکستری مونده
رو بوم خاطرات ما

سوسو می زنه این ستاره
اما هنوزم چِش به راهت بیداره
ماهی که بهونه می گیره
هر شب سر رو بالش اَبرا میذاره

قلبی که زیر چتر بارون
با تو به پرسه تو خیابون عادت کرد
حالا بعد تو ترک هاش و
دست کدوم روز بارونی بسپاره


حسین ایرانی
سیاره خاموش