هیچکس:
ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﭼﺸﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﺟﻠﻮ ﭘﺎﺵ ﺳﻨﮓ
ﺑﻮﺩﻩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺗﻨﮓ
ﻣﯿﺸﺪﻩ ﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﻟﻪ ﻭ ﺁﻩ ﺍﻧﮓ
ﻣﯿﺰﺩﻥ ﻭ ﺷﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﯿﺰﺩ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﭼﻨﮓ
ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺑﺒﻮﺳﻨﺶ ﺭﻧﮓ ﻧﻤﯿﺪﻩ ﺳﯿﻠﯿﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﻟُﭙﺎﺵ ﺭﻧﮓ
ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﮔﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻬﺶ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯿﮑﻨﻪ
ﻋﺎﺩﺕ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﮑﻮﺑﻨﺶ
ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺸﻦ ﻭ ﺑﺮﻭﻧﻨﺶ
ﺁﻗﺎﺵ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﭘﻮﻝ ﮐﻤﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﯾﻪ ﻟﻮﻝ ﺑﺴﻪ
ﺳﻄﻞ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﯼ ﭼﻪ ﺑﻮﺵ ﺑﺪﻩ ؟
ﺗﻮﺵ ﭼﭙﻮﻧﺪﻧﺖ
ﮔﻔﺖ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﻧﻤﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﻦ
ﺗﺮﮎ ﮐﻦ ﻏﺮﺑﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﻭﻥ ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ
ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻭ ﮐﻼ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻩ
ﺁﺭﺯﻭﺷﻪ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺭﻭ ﭘﻮﺳﺖ ﻧﺰﺍﺭﻩ ﺩﺳﺖ
ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﻧﻪ
ﯾﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﺭﺍﻩ ﺟﻠﻮ ﺭﻭﺵ ﻓﺮﺍﺭﻩ ﻗﺼﺪ
ﺩﺍﺭﻩ ﯾﻪ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﺑﺒﯿﻨﻪ ﮐﻪ هست ﺳﻮﺍﺭﻩ
ﺍﺳﺐ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻓﻮﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩ
ﺗﻮﯼ ﺩﻝ
ﺑﺎﺩ ﺗﻮ ﻣﻮﯼ ﻭﻝ
ﺩﺳﺘﺎ ﺑﺎﺯ ﻭﺍﺳﺘﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﭘﻠﻪ
ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺨﻮﺭﻩ ﺑﺎﻻ
ﮔﻞ ﺭﻭﯼ ﺗﻞ
ﭼﺮﺍ ﻓرق
ﻭﻗﺘﯽ ﺟﺎﻣﻮﻧﻪ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﮔﻞ
داریوش:
خیابون یه پدر بدجنسه تو هم دختر خیابونی
ولی بازم نمیرسه رحمش بت واست مرده و نفرته ارثش
غول پیکره زشته قد بلنده تموم نمیشه هرچی میکنی مترش
رومخی واسه تو نگاه قفله یه بیمار جنسیه از پشت بنزش تاریکی رو حفظه
اسفندُ از همه ی ماهها تو بهتر بلدی طرفی با یه گله عوضی
خواستی به هر سازی که میزنن نرقصی اما تو عاشق رقصی
اینو کسی نفهمید!
اره رازتو این اتوبان میدونه و رو نمیکنه موهاتو باد ماشینا شونه میکنه نشونه ها روته
میخوره تیر تهمت به دشمن سنته
هواتو فقط بهمن داره هر نگاهی ازت طلب داره
اما تو داری زرهی از حق همش از رو تنت تحمل این همه مشکل ثمر داره
این پیشت از من باشه خدا یه چی میده یه چی میگیره فک نکن مثل ادمای دورت تبهکاره
