تو نیستی و اینجا تو این خلوتم
اتاقم تمام جهان منه
تن این سکوت سفید ورق
غزلهامو ازنو محک میزنه
بیا و از این راه برگرد نرو
که این جاده مرگ منه آخرش
هوای اتاق یخ زده بعد تو
نکن این هوارو از این بدترش
من از این سکوت خاکستری
از این بی صدایی شکنجه شدم
نمیشناسه این صورت و صورتم
غریبه شدم حتی من با خودم
تو رفتی و من باز تنها شدم
چه حس بدی داره این اتفاق
از این سقف ترانه همش می چکه
تمام جهان منه این اتاق
با اینکه تورو می پرستم بگو
مسیرت چرا سمت رفتن شده
بگو چی به جز مهربونی من
دلیل عبور تو از من شده
همه آرزوم اینه تو این اتاق
تو آغوش آرومه تو سر کنم
کنار تموم پریشونی هام
دوباره نفسهاتو باور کنم
من از این سکوت خاکستری
از این بی صدایی شکنجه شدم
نمیشناسه این صورت و صورتم
غریبه شدم حتی من با خودم
تو رفتی و من باز تنها شدم
چه حس بدی داره این اتفاق
از این سقف ترانه همش می چکه
تمام جهان منه این اتاق
