یکی موند و یکی مون
رفت جهان ِ ما دو قسمت شد
یکی تنها تویه خاکش
یکی راهی ِ غربت شد
یکی مون از قفس پر زد
یکی خواست و نمی تونست
نگاهش رو به دریا بود
ولی راه و نمیدونست
دوتا آینده ی ِ مبهم یه تابستون ِ بی خورشسید
همون فصلی که رویامون
مثل ِ ارتش فرو پاشید
میون ِ زمزمه هامون یه آهنگ یادگاری موند
یکی مون از خدا دور شد
یکی هنوز نماز میخوند
تو و عکسهای دیروزت منو شعرای این دفتر
تویه نوستالژی جا موندیم
به زیر ِ حاک و خاکستر
به دنیا اومدیم اما ما این دنیارو نشناختیم
چه می وندیم چه میرفتیم
بهم بازی رو می باختیم
یکی از ما تموم ِ زندگیش
و تویه تشکیل ِ تنهایی سفر کرد
نمیدونست خودش رو جا گذاشته
که یه حسی تو قلبش میگه برگرد
یکی از ما هنوزم رو
به دریا تویه دنیای ِ دیروزش اسیر ِ
یه خواهش از خدا داره
که شاید جوونیش و بتونه پس بگیره
تو و عکسهای ِ دیروزت منو شعرای ِ این دفتر
تویه نوستالژی جا موندیم
به زیر ِ حاک و خاکستر
به دنیا اومدیم اما ما این دنیارو نشناختیم
چه می وندیم چه میرفتیم
بهم بازی رو می باختیم



گوگوش و ابی
نوستالژی