جانه دلخوا! مِه جا چِه قهر هاکردی؟
(دلبرِ عزیزم! چرا از من بریدی؟)
دیم به کِدیم خِرابه شهر هاکردی؟
(به کدام شهرِ ویران‌شده رفتی؟)
بِمویی، زندگی شیرین بَهیه
(آمدی، زندگی‌ام شیرین شد)
بوُردی، همه ره تَلِ زَهر هاکردی
(رفتی، همه‌چیز را مثل زهر، تلخ کردی)

رِز رِزه خونّش، ته منِ یاری
(ای آوازِ نرم‌نرم! تو یار منی)
تیم‌تیمه وارش! ته منِ یاری
(ای باران نم‌نم! تو یار منی)
مه دَمِرده دل ره هاده نواجش، ته منِ یاری
(دل سرد و خاموشم را نوازش کن، که تو یار منی)

جانه دلخوا! بِرو اَی هیا بَوّیم
(دلبر عزیزم! بیا باز با هم یکی شویم)
دس به دس هادیم و همصدا بَوّیم
(دست به دست یکدیگر بدهیم و هم‌صدا شویم)
بوُریم چشمه‌سر و بِچ‌بِچا بَوّیم
(به چشمه‌سار برویم و با خنکایش جان بگیریم)
دل ره او بَکِشیم بی‌ریا بَوّیم
(دل‌مان را بشُوییم و بی‌ریا بشویم)

ته منِ یاری
(تو یار منی)
دِواره مه پَلی بَواش دیاری، ته منِ یاری
(دوباره پیش من برگرد، که تو فقط یار منی)

تِسّه هر دم کَشِمّه انتظاری
(هر لحظه تو را انتظار می‌کشم)
طالبا خومّه کِمّه بی‌قِراری
(سوگ‌سرودِ هجران (آواز طالبا) می‌خوانم و آرام نمی‌گیرم)
اَنّه خومّه تِه دل مِسّه بَسوزه
(چندان از هجران می‌خوانم که دلت بسوزد)
دِواره مه پَلی بَوّی دیاری
(و دوباره پیش من برگردی)

رِز رِزه خونّش، ته منِ یاری
(ای آوازِ نرم‌نرم! تو یار منی)
تیم‌تیمه وارش! ته منِ یاری
(ای باران نم‌نم! تو یار منی)
مه دَمِرده دل ره هاده نِواجش، ته منِ یاری
(دلِ سرد و خاموشم را نوازش کن، که تو یار منی)

ته بِئی، سر بونه چشم‌انتظاری، ته من یاری
(تو بیایی، چشم‌انتظاری‌ام به سر می‌آید، که تو یار منی)



فاطمه مهلبان
ته منِ یاری (تو یار منی)