سرد و نیمه جونم ، تو دل خزونم
شاخه ای تکیده ، بی گلدونم
ساکتمو خاموش ، با دلی سیاهپوش
آواره ی دنیا ، خونه بدوش
نه یاری نه یه غم خواری
موندم با این زخم کاری
آزرده ، پشت پا خورده
موندم با دلی افسرده
بی سایه بونم بی باغبونم
من بید بی مجنونم
بی آسمونم هر سرگردونم
من ابر بی بارونم
نه دلی نه دلسوز ، با یه غم جانسوز
دیروزمون اینه ، وای از امروز
من سفیر دردم ، پاییزمو زردم
وسط یه آتیش اما سردم
نه یاری نه یه غم خواری
موندم با این زخم کاری
آزرده ، پشت پا خورده
موندم با دلی افسرده
فاطمه مهلبان
خزون
