باز بهم میگه حسم که سکوتتو بشکن
چون بازم تهران تشنست پس نمیتونم من نه
نمیتونم اصلا ساکت باشم تا واشه واسم راه
پادشاهم آره پادشاهم
آه چون
تهم اومده باز آره تق تق
تخته کنه بازارت
من دستم پره مثل بابانوئل
چرا نمیدن به ماها نوبل
باز هستم یونیک و چیک و میکشمت
چون میکشیم تو
میگن زندگی مثل شکلات شیرینه
تا حالا نزدن لیکوریشو
همه چی خر تو خر عجیب غریب
تو نوع خودش عجیبترین
دخترا همه لش دنبال پول
اونکه شهرت میخواد هست نجیبترین
تا سینا میاد در میارن سی*نهها رو
ویدا از کیف در میاره ویدا رو
با من نگرده میمونه بیکار چون
این بار پس گیج تر میخوادش این ما رو
دره گوشم میگی دوست پسر دارم
پره دورغ اگه بگی روزه شک دارم
جواب نیست واست دعا مناجات
میدونی بری میاد دو بار « منا » جات
صبحا قفل شبا شاد آه
دو تا قرص چند تا شات آه
مثل موسی میرم داخل وقتی
میکنه پاهاشو دریا باز آه
برف داریم مثل شمشک
حرفامون مثل شمشن
ماها همه فرماندهایم
اگه شما سربازین مثل استخر
پولا دنبال بیتهام هه
بیتا دنبال پولام
مثل بزی تند میریم
اگه میتونی بیا دنبالمون آه
بالا جا پایاست و
هیچکس نمیگیره جامو هیچ وقت
چرا پاشدی پس
جاشو خیس کرد من با تو نیستم
من به بیت میگم ویلچیر
فلو چون فلوم نشسته روی بیت میره جلو
هه پایا مثل جوینت میمونه
فقط هیت میده به تو
ما مثل رادیو اکتیویم و هی آهنگ میدیم
و بازیو دست میگیریم
منم مثل موسیام فقط مارم عصا میشه
باید عصا رو دست بگیری
مغزم فضا میره گردش دماغم کجه
ولی بهش میگن خط کش
هه مثل کاف و گاف میمونین
همتون میرین زیره سرکش
تنا همه تنن آره رنگ مکا
اوه لیوان شیواست و
کولا سنگ ک*کا دور
در نمیارم عینک و کلاه رو تا صبح
بیا کنارم بپیچیم گلا رو تا صبح
هه هه این خلا رو تا صبح بازی میکنن
نقشه خدا رو با کُک
لوله میکنن میزنن دلارو به مخ
تا که برن دم هتل دولا دولا قفل
یارو پز میده که گروئه نه و هشت ما
ماها هشت هزار کش کنار چند شب یه بار
پایا هست بهزاد هست رضا پس هش بذار
ایران نشد مالزی لش میکنیم با لش کنار
آره از خیابون گفتن شده سپر
همه انقدر همونو میگه از دهن ببره مزه
آه آره ببین دااش یه ذره خره
ضعفه یه سره همون حرفا رو بزنه رپر
عرفان پایدار
باز بهم میگه حسم که سکوتتو بشکن
چون بازم تهران تشنست پس نمیتونم من نه
نمیتونم اصلا که ساکت باشم
تا که باز شه واسم راهه جادم
وقتشه تا که پاشم
اووه
پایدار تا هشتصد سال دیگه
عرفان، تهم و پایا
وقتشه