فرق کرد همه چی دورتو نگاه کن
میخوان جات باشن خودتو نگاه کن
دیگه نیستی اون آدمِ قبلی
یه روحِ آزادی نی جای تو حصار خُب

صبح بی درد نمیشه کار داری منو اه
کت و باز نکن باشگاه نی عمو آ
رولو میکنم هی پاسکاری عمو
استادم راستافارم تو تارکانی عمو
پویان نیست به یه ورش
میکنه ریسک نی پیِ تنش
ایده پُر تووی سرش
میکنن فکر رو نظرش
میده بیت تو اثرش؟
دافِ قر توو کمرش
میله گرد توو بقلش
میاد ورد توو بدن
فرق کرد همه چی دورتو نگاه کن
میخوان جات باشن خودتو نگاه کن
دیگه نیستی اون آدمِ قبلی
یه روحِ آزادی نی جای تو حصار خُب

عجب ضربانی
دَم از سم و عیش و چو بر آنی
این خط طی شد و من گیجم
چشا روده خونه فورانی
پره ساغره همه باریک
لبِ داغت شبِ تاری
تووی دامم بمون تا اینکه
بره اَ تن این سمِ جاری
قصه ها شبا خوشحالم کردن
صبح توو فکره دار فانی
سایه ها هی دنبالم کردن
ولی نبودش جای پایی
پیچیده شد راهو باختم هم
ساده دیدم ساده ساختم هم

مدرسه جدیده، مرسی دارا
میام واسا

شعله ورم از جنسِ آتیشم
یه نابغه ا‌م تا یه استعداد بیشتر
ماسک نمیزنم مث تو عادی شم
مکتب جدید پایدار استناد میشم
بار به بار هر چی بنویسم خوبه سری
جا به جا میشه بازی حمله شبیخونه
پشت پُر ، رابطه ها اینجا نوع قویشونه
گوش قفل، تا به تا چشا شبو نری خونه
میرقصه قلم، میترسه ورق
برگرده چون نمیدونه قصد و هدفو
کرد شسته ورم، به قصد ترقی
مینویسم و نمیکنم وقتو تلف
و من أ نسلِ شره، توو مغز و سرم
پیرامون شهر پُر کرده حش و علفو
بچه نشعه خلفو، هرچی نقده غلط
کردن ولی نکرد این ترکِ شرفو
با عشق میسازیم نداریم رسمِ تنفر نه


عرفان و پویان اردلان
فرق