توو متروی پاریس یکشنبه ی پیگال
پیشِ مولن روژ و رویاهای محال
بالای ایفل و توو لوورِ سوت و کور
یا قلبِ پقلاشِت پای یه سنگِ گور
تو با منی هنوز مثلِ یه مرثیه
مثلِ دلی که تووش یه جایِ خالیه
تو با منی هنوز مثلِ یه خاطره
که تنها بعدِ مرگ از خاطرم میره
هنوزم تووی اون شهرم اگر چه دور و سرگردون
دلم با اون پرنده است که داره جون میکَنه توو خون
جهان آزاد و جذابه ولی چشمم به اون خونه است
دلم با سرزمینی که برام مثلِ یه زندون است
توو کِشتی توو قطار توو بار و کلاب
بعد از یه بطری از گیرا ترین شراب
توو ساحلی پُر از طرحای بی حیا
حتی توو خلوتِ آلیک سینماست
تو با منی هنوز مثلِ یه مرثیه
مثلِ دلی که تووش یه جایِ خالیه
تو با منی هنوز مثلِ یه خاطره
که تنها بعدِ مرگ از خاطرم میره
وقتی توو آندالوس با لُرکا دَم خورم
وقتی واسه خودم افسوس میخورم
وقتی کنارِ راین سیگار میکشم
یا طعمِ بوسه ی بی ترسو میچشم
وقتی خلیج فارس فریاد میزنم
تا باورم بشه این من خودِ منم
بازم کنارمی بازم کنارتم
هم روزگارمی هم روزگارتم
هنوزم تووی اون شهرم اگر چه دور و سرگردون
دلم با اون پرنده است که داره جون میکَنه توو خون
جهان آزاد و جذابه ولی چشمم به اون خونه است
دلم با سرزمینی که برام مثلِ یه زندون است
ابی
چشمم به اون خونه ست
