بر مى خيزد در رويايم
گاهى كابوسى
ره گم كردم در دريايت
از بى فانوسى

الا اى بت پيش رو
به رفتنت بگو
كه با صداى تو
ترانه اى شگفت
و طرح خنده اى شكفت

به جان عاشقت
كه در سرودنم
لبم.. جز تو نگفت
جز تو نگفت
جز تو نگفت

باور كن نازنين نيمه ى من
از تو شد آتشين هيمه ى تن
بى تنت در رگ هر ترانه ام
در همين شاعرانه هم
تاريكى مى تازد به پيش