اگه قلبم تو سینه جاش آروم بود
اگه راحت به دنیا تن نمیدادم

اگه فرق نسیم و بادو می‌گفتی
نمی‏‌دیدی تو این گرداب افتادم

من از تاریکی این راه می‌ترسم
تمام کوچه‌های شهر بن‌بستن

باید دستم رو زانوی خودم باشه
نباید خسته شم از رفتن و رفتن

(یه شعله تو دل من روشنه
از این شهر منو بیرون میبره

سیاهی آخرای عمرشه
سپیده بعد شب سر میزنه) x3