مثل نسیم امید
تو دشت غم ها تویی
می بری ظلمت شب هام
تو قاصد بهاری
با دست مهربونت
میاری خنده رو لب هام
واسه پرواز شب عشق
بهترین بهانه ای تو
تا که بشکنم سکوت و
آخرین ترانه ای تو
تو لحظه رویشی
به فصل خشک گیاه
امید زندگی هستی
تو هر ترانه من
مثل یه حرف تازه
توی خاطرم نشستی
جون میگیره نفس هام
با گرمی نفس هات
توی فصل سرد مردن
پاک می کنی عزیزم
با دست مهربونت
گرد غم رو از تن من
تو مث قصه عشقی
شادی روح بهاری
گل شوق بوسه ها رو
رو لبای من می کاری
تو لحظه رویشی
به فصل خشک گیاه
امید زندگی هستی
تو هر ترانه من
مثل یه حرف تازه
توی خاطرم نشستی
