ساعت ٢عه بعد نصفه شب
بدن لخت شهر
کاسه خونه مردمک جفت چشم
میکشم
خطی دوره خودمو این دنیا
میکشم
نفس
تو قفس به کجا
میشه فرار کنم با عقده
بسه دیگه بی خوابی وجوده منو خورده
تف به تو به اون به من به کله
حیوونای دو پا
میکشم با حرصم از دسته خوده لعنتیم
یه روانی که زیره نوره شمع بیداره عوضی
یه روانی توهم زده تو لونه موش
یه روانی چند شخصیتیه عصبی
که کثافت زدن بهشو
گرفت خفه خون
کو دومتون به رو اوردین خمی روی ابرو
میکشم از تو پس میدم
میکشم تا که مجبووور
بشم خودمو فراری بدم از شره محکوم یت
حکمه مقتول از این اتاق منفور

متنفرم از حالو هوای تنفر
متنفرم از پیکو بطریای الکل
متنفرم از هرچی خاطرس تو کلم
متنفرم از جنس کاسبای احمق
متنفرم از بازیه سیستم با جامعه
متنفرم از صدای جیغه زن فاحشه
متنفرم از غریضه آلتای شهوت
متنفرم از جمع
متنفرم از فرد
متنفرم از عشق
متنفرم از فکر
متنفرم از سکوته برده
متنفرم از شعورو فهمت
متنفرم از تو
متنفرم از من
متنفرم از همه از آدما شهرم
متنفرم ا خیابونای زیره کفشم
متنفرم از دودینه بدونه مقصد
متنفرم از تو
متنفرم از من
متنفرم از همه
از ته قلبم

به چی دلم خوشه؟
به اینکه بی خوابم؟
به خودخواهی رازیم
یا بیخیاله عالم
بشم بذارم رد بشم برم یه جا که راحت
بشه مُرد!
بشه همه نشدنا بشه
یه جا که دل به دلت
بدن به جای گله
یه جایی مثل بهشت
یه جایی واسه تولد دوباره تو نور
یه جایی که یه برکه
از آبه پاکی پر باشه
پاک بشه گناهام
به مولا که
خستم
دیگه توانی نمونده تو دست های بستم
به مولا که
فقط
یه جنازم که راه میره
به مولا که
اصلا
حسی نی به هیچی
میفهمم میزنم به چپم
نمیدونم به چی دلمو خوش کنم
گر فتی دیگه چیزی
نمونده برا توضیح
من خودم یه جریمه ام
رو برگه های توبیخ
امضاش با خونمه با اثرات مورفین



آراه
بی خوابی