من میدونم یه چیزی درونمه ، من میفهمم وجودشو حس میکنمش
درداشو میریزه توو من ، الان هم دارم حال اونو منعکس میکنمش
من میفهمم توقع دارن از من ، نباید منو غمگین ببینن
ولی میدونی یه بغضی توو گَلومه ، بدجوری سنگینه سینم
من این بغضو میشناسم ، پُره از دردای تازه
از درونِ من فحش میده بهت ، پُر حرفای کاذب
من این گرگو میشناسم توو خودم بزرگش کردم و
حالا هی برمیگرده توو من ، وقتی دروازه بازه
من این بغضو میشناسم ، پُره از دردای تازه
از درونِِ من فحش میده بهت ، پُر حرفای کاذب
من این گرگو میشناسم توو خودم بزرگش کردم و
حالا هی برمیگرده توو من ، وقتی دروازه بازه
دکتر یه کم دیره برا این حال ، بدجوری پیله کرده این بار
ولی من بازم از پسش بر میام ، میتونی صدام کنی پیرمردِ این کار
دیوارا میخورن منو ، عقربه ها همو میکِشن عقب
یه سری آدم چیز خورن جلو ، یه سریشون هم که چیز کِشن عقب
اسمش بَده پولش خوب ، جنسش تره دودش توپ
هیکلش غلط اندازه ، دماغو بگیره درمیاد جونش زود
اما نونش خون ( دکتر راد )
جر میده پیرهن منو ،دکمه هامو پاره میکنه
توو نگاش یه چیز میبینم ، که اصاً با من حال نمیکنه
پرخاش ، منفیه حرفاش و غم توو چهرش یه ردِ فحاش
اون پُره از مردم شهر و ، شهر پُره أ رد کفشاش
من این بغضو میشناسم ، پُره از دردای تازه
از درونِِ من فحش میده بهت ، پُر حرفای کاذب
من این گرگو میشناسم توو خودم بزرگش کردم و
حالا هی برمیگرده توو من ، وقتی دروازه بازه
یأس ، یه بحث شبِ نحس و ترس ، میگیره بحث بالا
نمیدونستی اینو بالاخره یه روزی ، اونم میده پس کارما
هی دست رو دست ، بی هدف بازیاش همش بی روح
اون توو آینه با خودش دعوا و انقد جیغ و گریه تا بیاد ازش بیرون
من این بغضو میشناسم ، پُره از دردای تازه
از درونِِ من فحش میده بهت ، پُر حرفای کاذب
من این گرگو میشناسم توو خودم بزرگش کردم و
حالا هی برمیگرده توو من ، وقتی دروازه بازه
من این بغضو میشناسم ، پُره از دردای تازه
از درونِِ من فحش میده بهت ، پُر حرفای کاذب
من این گرگو میشناسم توو خودم بزرگش کردم و
حالا هی برمیگرده توو من ، وقتی دروازه بازه