من و این دل دیوونه ، توی تنهایی خونه
همه روزو یه گوشه میشینیم
غم هرچی گذشت رو می‌بینیم
غم هرچی گذشت رو می‌بینیم

توی خلوت خیابون
تو هوای دوری اون
همه خاطره‌هارو می گردیم
مثل خاطره‌ها پر دردیم
مثل خاطره‌ها پر دردیم

من و دل دیگه آخر کاریم
با کسی دیگه کاری نداریم
دیگه راحت و ساده یه عمرو
پای عشق کسی نمیذاریم
منو دل
منو دل
بی خبر ته راهو ندیدیم ، آخرش به جدایی رسیدیم
شایدم همه تقصیر ما بود
اگه این همه ناز کشیدیم
منو دل
منو دل

پریشون ، دلگیرم
واسه این عشقی که نفرت از عشق رو یادم میداد
از اینکه این چشمام لبریز گریه بودن تا جایی که یادم میاد
نخواستم همه‌ی علاقه‌م
باعث رنجش قلب کسی که میخواستم شه
نمیخواست، نه نمیخواست
حتی برای یه لحظه کسی که میخواستم شه

من و دل دیگه آخر کاریم
با کسی دیگه کاری نداریم
دیگه راحت و ساده یه عمرو
پای عشق کسی نمیذاریم
منو دل
منو دل
بی خبر ته راهو ندیدیم، آخرش به جدایی رسیدیم
شایدم همه تقصیر ما بود
اگه این همه ناز کشیدیم
منو دل
منو دل