مقدمه (فيلم داش آکل) :
يه پيغوم برات دارم پهلوون
کاکا رستم ميگفت چند شبه چشم به راهم تا داش آکل بياد زير چارسو ، ببرمش ميتب
ميگفت يارو ترسيده ! چي بهش بگم؟
داش آکل : غيض من براي کفتار کشتن نيست ، بگو ميبينمش ، کفارشم ميدم ، بزن به کوچه ..

قسمت يک :
لوتيه شيراز منم ، پهلوون اين خاک منم
با سه قطره خون ميجنگم چون يه ايثارگرم
رفيق برس به دادم ، وثيت نامم کنارم
اينجا بوف کور خاک شده ، پيش صادق هدايت
صداش زدم کرشد ، رفيق رفتو جاش اومد الکل
بابا دس خوش ، صبر کن ، چرا ميخواي جا بزاري دردو
اينجا غريبه ميبينن آشنارو ، رسمه بکشن آفتابو
تاريک بودن عادت شده ، ديگه نيس مثه داش آکل

همخوان :
برس به دادم اوس کريم
خاک پاتيم نوکريم
از گناهمون بگزري
هرچي خوردم پريد
آره مشتي ، مشتي ، دل مارو شکستي و رفتي، زت زياد
هرکي هستي واس خودتي ، فنتي نيس بزا باد بياد

قسمت دوم :
رفيق بي کلک مادره ، دل اينو اون آهنه
حق ياوره ، رب داوره ، رخصت بدي دست آخره
از ساغره معرفت ، ده يالا مرد حرف بزن
حالا که دلت پره حرفه ، به دلاي سنگ ، سنگ بزن
اينجا رفيقو نميگن داش ، تشنه بميري نميدن آب
پهلوونا که نميشن خاک ، اوس کريمو تو ببين از ما ، آه
بگير از فال حافظ نشون ، لوتي بميرو عاشق بمون
بزن تار که مرد خودتي ، واسه نامردا با دل بخون
يه روز که وقت رفتنه ، تاره سيبيلم تو دستمه
ختمه به خير ميشه چون دستمال يزديم دوره گردنه
پنچره اگه احوالت ، جا نمازو پس بردارش
اسم رفيقتو داد بزن ، چون نميزاره علي تنها شه

همخوان :
برس به دادم اوس کريم
خاک پاتيم نوکريم
از گناهمون بگزري
هرچي خوردم پريد
آره مشتي ، مشتي ، دل مارو شکستي و رفتي، زت زياد
هرکي هستي واس خودتي ، فنتي نيس بزا باد بياد