بهت پیله كردم نمیمونی پیشم
نه میمرم اینجا نه پروانه میشم
از عشق زیادی تورو خسته كردم
تو دورم زدی خواستی دورت نگردم
بازم شوری اشك و لب های سردم
من این بازیو صد دفعه دوره كردم
نه راهی نداره گمونم قراره
یكی دیگه دستامو تنها بذاره
دیگه توی دنیا به چی اعتباره
كسی كه براش مردی دوست نداره
منو بغض و بارون، سكوت خیابون
دوباره شكستم چه ساده، چه آسون
به پاتم بسوزم تو شمعم نمیشی
تو حوای دنیای آدم نمیشی
غرورت گلومو به هق هق كشیده
آدم كه قسم خوردشو دق نمیده
من و تو یه عمره دوتا خط صافیم
شده عادت ما كه رویا ببافیم
بشینیم و عشقو به بازی بگیریم
واسه زندگی كردنامون بمیریم
چه سخته تو تنهایی شرمنده میشیم
ماها قهرمانیم و بازنده میشیم
مثه عصر پاییزی رنگ و رومون
واسه خیلیا خاطره ست آرزومون
دیگه توی دنیا به چی اعتباره
كسی كه براش مردی دوست نداره
منو بغض و بارون، سكوت خیابون
دوباره شكستم چه ساده، چه آسون
به پاتم بسوزم تو شمعم نمیشی
تو حوای دنیای آدم نمیشی
غرورت گلومو به هق هق كشیده
آدم كه قسم خوردشو دق نمیده
مثه عصر پاییزی
مرتضی پاشایی
عصر پاییزی
